درنگی  در ماه میهمانی خدا  

این چند پرسش تاملی بر آداب یک میهمانی به شمار می‌آیند. بی‌تردید زمانی که دعوت‌ کننده خداوند سبحان است، این تامل صد چندان است.

از نگاه نگارنده اکنون که انسان از جبر روزگار در عصر و زمانه‌ای به سر می‌برد که تداوم اپیدمی ویروس کرونا در دنیا به تغییرات ناگهانی فضا و سبک زندگی او منجر شده است، باید با تقویت معنویت و ارتباط با حضرت حق ایمنی روح خود را نیز ارتقا دهد.

اما این ارتقا و صیقل روح چگونه ممکن است؟ به نظر، بهترین پاسخ به این پرسش بیت پرمضمون سعدی است که «عبادت به جز خدمت خلق نیست».

بیت مزبور گویای این اصل است که معنویت بدون دیگرخواهی معنا ندارد. بی‌شک یکی از ارزش‌های قطعی که واقعا ارزش انسانی است، خدمتگزارِخلق خدا بودن است.

حقیقت آن است که بحران کرونا در کنار ابعاد منفی خود بیانگر این مسأله است که قرنطینه و به نوعی خلوت‌گزینی از جهاتی بسیار خوب و مثبت است و جهان برمبنای فطرت به شدت تشنۀ معنویت است. در این ماه  همه  مسلمانان  دعوت و میهمان  ذات  اقدس الهی هستند و بر سر سفره‌ای قرار می‌گیرند که سرشار از نور، برکت و مغفرت است.اینجا  میزبان  ما  یک را‌ هزار‌ هزار می‌بیند،  اینجاست که  یک شب با‌ هزار شب برابری می‌کند.

ماه رمضان امسال فرصتی مغتنم است برای این صیقل و ارتقای روح و یک میدان  واقعی برای پیشی‌گ رفتن  در کار خیر است و چه خیری بالاتر از نجات جان آدمی.

قرآن‌کریم نیز در این زمینه ارزش‌هایی از قبیل رسیدگی به امور نیازمندان را ضرورت دینداری می‌داند: «لَیسَ الْبِرَّ انْ تُوَلّوا وُجوهَکمْ ..، وَلکنَّ الْبِرَّمَنْ امَنَ بِاللهِ ... و اتَی الْمالَ عَلی حُبِّهِ .. » (بقره/۱۷۷)

امسال زمینه  پیروزی و  سعادت  از همه  سال‌ها  مهیاتر است، چرا که  سفره‌های رنگین  بسیاری از همنوعان  ما دستخوش  آفت  یک  میهمان  ناخوانده به نام  ویروس  کووید-١٩ شده است.

پس حالا که بیماری عالم ‌گیر کرونا همۀ شئونات زندگی فردی و اجتماعی و سلامت جسمی و روانی را در جوامع مختلف هدف قرار داده، باید میهمانی این ماه مبارک بستری شود برای صیقل روح و نفس انسان روزه‌دار. به نگاه نگارنده رمضان امسال می‌تواند به فرصتی بزرگ و به تعبیر رهبر معظم انقلاب یک رزمایش گسترده برای کمک به فقرا و نیازمندان بدل شود. بیاییم در این ماه میهمانی کمی درنگ کنیم،  شاید روزگار با ورود ویروس کرونا برای ما یک سرمشق نوشته است، درنگ کنیم که به قول آن بیت معروف: که گر گدا کاهل بود، تقصیر صاحب خانه  نیست.

سید طه موسوی